سرفصل های پروژه شامل موارد زیر است :

مقدمه

تعاریف همدلی

ابعاد همدلی

نظریه‌های همدلی

نظریه کردارشناسی بالبی

نظریه روانکاوی

نظریه یادگیری

نظریه فشباخ

نظریه هافمن

نظریه همدلی طبقه بندی

مراحل و انواع همدلی

همدلی و مفاهیم وابسته

پیشینه پژوهشی

پژوهش خارجی

پژوهش داخلی

جمع بندی تحقیقات انجام شده در رابطه با موضوع تحقیق

فهرست منابع و ماخذ

مشخصات فایل:

پرسشنامه رایگان:ندارد

نوع فایل:word

منبع: دارد (فارسی و لاتین)

پیشینه پژوهش:دارد(ایرانی و خارجی)

تعداد صفحات:26

گارانتی بازگشت وجه:دارد ( کیفیت این فایل تضمین شده است درصورت هرگونه مشکل یا نارضایتی احتمالی مبلغ شما بازگردانده می شود)

خلاصه ای از مطالب:

مقدمه

مبحث همدلی در روان‌شناسی به دلیل نگرش منفی نادیده گرفته شده بود. اما روان‌شناسان در اوایل این قرن تحت تاثیر دیدگاه مثبت برخی از فیلسوفان (وجودگرایان) در زمینه همدلی قرار گرفتند و همدلی را در کل به عنوان ایفاگر نقش مهمی در فهم و درک بین فردی و از عوامل برانگیزاننده انسان‌ها در جهت انجام رفتارهای جامعه‌پسندانه شناخته‌اند. در واقع زمانی که فلاسفه آماده کنار گذاشتن مفهوم همدلی بودند، روان‌شناسان سعی کردند همدلی را با روشی موشکافانه و به گونه‌ای آزمایشی مورد تحقیق قرار دهند (دایره‌المعارف فلسفه استانفورد، 2008). با توجه به اهمیت و جایگاه ویژه مبحث همدلی در زمینه های مختلف از جمله روانشناسی و علوم اجتماعی و ..،واکاوی و بررسی مبانی نظری و پژوهشی همدلی در ذیل ارائه شده است.

تعاریف همدلی

همدلی عبارت است از توانایی تجربه و درک آنچه دیگران احساس می کنند. با آنکه تعاریف متعددی از همدلی ارائه شده است، در تمام مفهوم پردازیها دو مؤلفه به طور ثابت وجود دارند، 1) یک واکنش عاطفی نسبت به دیگری، که اغلب اما نه همیشه شامل اشتراک در حالت هیجانی آن شخص می شود، و 2) یک ظرفیت شناختی برای دریافت دیدگاه دیگری در حالی که "خود" و "دیگری" متمایز می مانند . دانستن آنچه دیگری احساس می کند، نقشی بنیادین در تعاملات بین فردی ایفا می کند. شواهد فراوانی از روانشناسی اجتماعی و علوم اعصاب شناختی نشان می دهند که همدلی هم اشتراک هیجانی (پردازش اطلاعات پایین به بالا) و هم فرایندهای شناختی برای تنظیم و تعدیل این تجربه (پردازش اطلاعات بالا به پایین) را شامل می شود و در زیربنایش سیستم های عصبی متعاملی قرار دارد. علاوه بر این، آگاهی از تمایز بین تجربیات خود و دیگران، جنبه ای کلیدی از همدلی را تشکیل می دهد. به طور کلی ، همدلی به عنوان اولین مرحله ضروری در یک زنجیره شناخته می شود که با اشتراک در حالت عاطفی دیگران شروع می شود، با ادراک احساس دیگری ادامه یافته و سپس انگیزه توجه به دیگری را بر می انگیزد و بالاخره درگیر شدن در رفتارهای کمک رسانی را نتیجه می دهد. بنابراین همدلی و رفتارهای جامعه پسند در یک سطح مفهومی به هم پیوسته اند. تحقیقات اخیر نشان داده اند که همدلی پدیده ای است بسیار پیچیده و انعطاف پذیر، و واکنش های همدلانه با توجه به فاکتورهای شناختی اجتماعی متغیرند.

تیچنر واژه همدلی را در سال 1890 از واژه آلمانی “einfuhlung”یعنی "به احساس کسی وارد شدن" اقتباس کرد و در روان‌شناسی رواج داد. بعدها نظریه‌پردازان زیباشناختی، همدلی را به مفهوم "توانایی ادراک تجربه ذهنی فرد دیگر" مطرح نمودند، و از همین مفهوم برای تشخیص و درمان در حرفه پزشکی به طور عام و در روان‌شناسی و روان‌پزشکی به طور خاص مدد گرفته شد، که امروزه نقش جدیدی را در برقراری ارتباط به عهده دارد )دایره‌المعارف فلسفه استانفورد^[1]، 2008).

[1] - Standford encyclopedia of philosophy