فهرست مطالب
عنوان صفحه
3-1-تاریخچه مطالعات پریشانی. 5
4-1-علائم و ریشه های پریشان حالی. 7
6-1-راهکارها و درمان پریشان حالی. 11
8-1- متغیرهای موثر بر تحمل پریشانی. 14
3-9-1- مهارت خود آرامش بخشی. 18
1-1-مفهوم پریشانی
پریشانی هنگامی پیش می آید که شخص نتواند به هدف مطلوب برسد. علت آن موانع خاص یا نبودن اهداف مطلوب یا مناسب است. موانع ممکن است شامل موانع خارجی مانند جنگ، خشک سالی، زلزله، طوفان، آتش و غیره باشد. همچنین نوسانات اقتصادی می تواند مانع نیل به اهداف مطلوب شده پریشانی ببار آورد. منبع پریشانی می تواند درونی چون عدم قابلیت در انجام کار ها و بی کفایتی، باشد. ناتوانی در رسیدن به اهداف می تواند به احساس حقارت و خواری بینجامد.
پریشانی پدیده پیچیده ای از انگیزش است. تا کسی برانگیخته نباشد ناکام نمی شود (کارن و ویتز 1995). پریشانی عموماً این گونه درک می شود" حالت منع در ارضای انگیزه" (هریمن 1947) یا " تداخلی در پاسخ هدف یا در عمل واسطه ای که منتهی به آن هدف می شود." (سیرز 1946)
بر طبق چرخه انگیزشی، هر نیاز، سائق یا انگیزه (که ممکن است زیستی، اجتماعی یا شخصی باشد) که تعادل حیاتی موجود زنده را به هم می زند. و یک رفتار در جهت هدف را به حرکت در می آورد، می تواند نیاز را ارضا کند و تعادل را باز گرداند. وقتی بدون اشکال نیل به هدف صورت پذیرد، انگیزه ارضا می شود و تعادل حاصل می گردد. اما گاهی اوقات در راه نیل به هدف اختلال یا مانعی وجود دارد و رفتار واسطه در رسیدن به هدف دچار اختلال یا منع می شود. در آن وقت فشار روانی فرد افزایش می یابد. شخص تا حدودی احساس پریشانی می کند، اما فرد در این مرحله برای غلبه بر مانع رفتارش را تغییر می دهد و نیروی بیشتری صرف می کند و برای رسیدن به هدف، بیشتر می کوشد. اگر مانع رفع شود هدف و رضایت حاصل می شود. اما اگر فرد پس از کوشش بیشتر به هدف نرسد تنش افزایش می یابد و احساس بیقراری و اختلال یا پریشانی نتیجه کار است. در این مرحله یکی ممکن است باز هم برای رفع مانع بکوشد و دیگری ممکن است رفتار واکنشی پیدا کند. (کمک بخواهد یا از کوشش باز ایستد، یا ابراز ناراحتی کند، یا ممکن است احساس خشم نماید و از تفکر راجع به هدف باز ایستد).
2-1-پریشان حالی
به اعتقاد کناس(2002)پریشانی می تواند در حوزه های مختلف زندگی هر فرد اتفاق بیفتد. افرادی که در یکی از حوزه ها پریشانی می کنند، ممکن است در حیطه های دیگر نیز پریشانی داشته باشند. فريتزش[1] (2003) پریشانی را در سه حوزه اصلی دسته بندی کرد:
1-رسیدگی یا محافظت شخصی: شامل تأخیر در کارهای مرتبط با سلامتی، نظافت شخصی، کارهای منزل، امور مالی، رسیدگی شخصی و نگهداری از اموال.
2-خود- شکوفایی یا رشد خود: شامل تأخیر در امور مرتبط با شغل و فرصت های اجتماعی، علائق فردی، پیشرفت آموزشی و یافتن همسر.
3-احترام گذاشتن و پایبندی به تعهداتی که نسبت به دیگران داریم: به طوری که امیدواریم قولهایی که به آنها داده ایم فراموش کنند ( فريتزش، 2003: 1558).
[1] -Fritzsche، Young & Hickson
mabani parishani_1630578351_51875_2383_1110.zip0.03 MB |